مدیریت منابع انسانی ، عبارت است از فرایند کار کردن با افراد، بهطوریکه این افراد و سازمانشان به توانمندی کاملی دست یابند، حتی زمانی که تغییر، نیاز به کسب مهارتهای جدید، تقبل مسئولیتهای جدید و شکل جدیدی از روابط را ملزم باشد. در واقع مدیریت منابع انسانی استفاده از نیروی انسانی در جهت اهداف سازمان است و شامل فعالیتهایی نظیر کارمندیابی و جذب، آموزش، حقوق و دستمزد و روابط سازمانی میشود. واحدها و بخشهای مدیریت منابع انسانی، خصوصاً مسئول عدهای از فعالیتها، از جمله استخدام، آموزش و توسعه، ارزیابی عملکرد و پاداش و جزا (برای مثال مدیریت سیستم حقوق و مزایا) میباشد. همچنین مدیریت منابع انسانی به روابط صنعتی توجه دارد، که همان تعادل در اعمال سازمانی با قوانین ناشی از بحثهای بین کارکنان و مدیران و قوانین دولتی میباشد.
در مدیریت منابع انسانی چندین شیوه مهم برای حمایت از استراتژی سازمانها وجود دارد که عبارتاند از:
تحلیل کار و طراحی شغل: مشخص میکند چه تعداد پرسنل با مهارت و دانش خاص برای سازمان نیاز است. برنامهریزی منابع انسانی: جذب کارکنانی توانمند گزینش: انتخاب کارکنان مناسب آموزش و ساختوساز: آموزش کارکنان برای انجام وظایف خود و آمادهسازی آنها برای آینده مدیریت عملکرد: سنجش کارایی کارکنان پاداش به کارکنان روابط کارکنان: خلق محیط مناسب کاری اگر سازمانی تمام این شیوهها را به خوبی مدیریت کند، بهترین بازده را خواهد داشت. در سازمانهایی با مدیریت منابع انسانی مؤثر، کارکنان و مشتریان تمایل به رضایت بیشتری دارند و از طرف دیگر، سازمان نیز بیشتر تمایل به نوآوری داشته و بهرهوری بیشتری دارد و در نتیجه شهرت بیشتری نیز در جامعه پیدا میکند. اما متخصصان منابع انسانی با تمرکز بر سه راهحل میتوانند باعث ارزشآفرینی شوند. اولین راهکار تمرکز بر مدیریت استعداد است که به سطح فردی برمیگردد. نیروی کار متعهد، قابل و نتیجهبخش از این طریق پرورش مییابد. دومین راهکار تمرکز بر سازمان است که با ارتقای فرهنگ سازمانی و توسعه سازمانی حاصل میشود. ترکیب این دو به راهکار سوم که رهبری است، میرسد. اما این راهکارها از طریق تمرکز بر مدیریت منابع انسانی باید اجرا گردد و در این زمینه چهار مقوله مهم است:سازماندهی واحد منابع انسانی
تمرکز بر اقدامات منابع انسانی مانند مدیریت کارکنان، حقوق و دستمزد و آموزش و توسعه. متخصصان منابع انسانی و افرادی که در این حوزه کار میکنند. دیوید اولریچ وظایف منابع انسانی را بدینگونه بیان میکند:همسطح کردن منابع انسانی و استراتژی کسبوکار، از نوع مهندسی کردن فرآیندهای سازمانی، شنیدن و پاسخگویی به کارکنان، و مدیریت انتقال و تغییرات.
در سطح گسترده، مدیریت منابع انسانی مسئول نظارت بر رهبری و فرهنگ سازمانی است. همچنین مدیریت منابع انسانی موافقت با قانون کار اطمینان میدهد. این قانون با تغییر جغرافیایی تغییر میکند، و اغلب بر سلامت، ایمنی، و امنیت نظارت دارد. در شرایطی که کارکنان علاقه مندند و این اجازه را دارند که یک توافق جمعی صورت دهند، مدیریت منابع انسانی بهطور ویژه، به عنوان رابط اصلی شرکت با نماینده کارکنان (اغلب به عنوان اتحادیه کار) وارد تعامل میشود. در نتیجه، مدیریت منابع انسانی، در تلاش لابیگری با آژانسهای دولتی (از جمله در ایالات متحده، وزارت کار ایالات متحده و شورای روابط ملی کار) است.
این موضوع شامل مدیریت پویایی، به ویژه موارد مربوط به مهاجران میباشد؛ و اغلب شامل ادغام و تملیک میباشد. منابع انسانی اغلب به عنوان وظایف پشتیبانی کسبوکار دیده میشوند و به کم کردن قیمتها و کاهش خطرات کمک میکنند.
ویژگی های سیستم مدیریت منابع انسانی:
ثبت گزارش کار به صورت خودکار بر اساس اقدامات در سیستم و همچنین گزارش کار دستی
زیر سیستم امتیاز دهی و ارزیابی نیروها بر اساس پارامتر های تعریف شده در سیستم مانند مقدار فروش و یا سود مامور فروش، ساعت کاری، اضافه کاری و ...
فرآیند ثبت درخواست نهار توسط مدیر مربوطه
چارت سازمانی و دسترسی با سطوح پیشرفته ماتریسی
مدیریت مدارک کارکنان
گزارش کارها و ارزیابی کارکنان
مدیریت رفتار سازمانی
کنترل ورودی و خروجی و بازدیدها و هماهنگ با سنسوراثر انگشت و توانایی سفارشی سازی با حسگر های سازگار
مدیریت استخدام
فرم ثبت نام و ورود اطلاعات
امتیاز دهی و مصاحبه با کارجویان با توجه به داده های فرم
تعیین وضعیت کارجو از مردود تا قبولی و مرحله استخدام